Na een opleiding tot verpleegkundige voor mensen met een verstandelijke beperking, kwam Jacqueline eind jaren tachtig bij Middin werken. Zij begon op een locatie voor mensen met ernstige meervoudige beperkingen: “Acht jaar lang heb ik daar luiers verschoond en gesnoezeld. Heerlijk vond ik dat.” Als flexer kwam zij vervolgens terecht op een Middin-locatie voor mensen met minder zware en alleen verstandelijke beperkingen: “Dat was in het begin wennen, maar ook daar heb ik het acht jaar lang super naar m’n zin gehad.” Sinds de opening van Haagsebos in 2005 werkt Jacqueline daar als persoonlijk begeleider (PB’er). “Mensen zeggen weleens: ‘Jeetje, wat werk jij lang op één plek!’. Maar mijn taken zijn steeds veranderd. Daardoor blijf ik uitdaging houden in m’n werk.”

Naast en met de cliënt

Op het Haagsebos checkt Jacqueline de roosters en doet zij de vrijwilligersbegeleiding, naast haar werk als PB’er: “Ik begeleid zes cliënten. Eén van hen zit op dit moment in een depressie. Ik probeer haar te ondersteunen door toch samen activiteiten te ondernemen. We gaan bijvoorbeeld ‘een bakkie’ doen op haar werk, ook al kan zij nu niet werken. Zo is ze er even uit en houdt ze contact met haar collega’s. Boodschappen doen en zelf koken vindt ze nu lastig. Daarom eet ik samen met haar op het trefpunt. Ze komt dan toch onder de mensen en er gebeurt wat om haar heen. Zo kan ik op een andere manier met haar in gesprek gaan, niet zo direct als één op één en zonder hoge verwachtingen.” Vroeger werd er meer voor cliënten bepaald. Het enige wat wij kunnen doen is naast de cliënt staan en ondersteunen daar waar echt nodig. Dus geen keuzes voor de cliënt maken!”

Steeds beter

“Zorg moet in je zitten,” benadrukt Jacqueline. “Het leuke ervan vind ik het in conclaaf gaan met elkaar. Je niet blindstaren op je eigen koers. Daarom overleggen we veel binnen het team, maar soms ook met iemand van buiten het team, zoals de orthopedagoog.” Het mooie van Haagsebos vindt Jacqueline de diversiteit van de cliënten en de interactie met andere buurtbewoners. “En ik heb zoveel leuke collega’s! We hebben allemaal verschillende kwaliteiten.” Met het programma ‘Steeds Beter’ is binnen het Haagsebos kritisch gekeken naar de verdeling van taken, verantwoordelijkheden en werkdruk. “Je moet dat positief oppakken en kijken hoe je elkaar kunt helpen,” vindt Jacqueline. De huidige zorgmanager stuurt op een team dat elkaar aanvult en uitdaagt. Dat spreekt Jacqueline zeer aan. Aanvankelijk moest Jacqueline wel wennen aan de sterke inzet op ‘in en met de samenleving’ van de zorgmanager: “Dat vond ik eerst moeilijk, ik wilde het in kleine stapjes. Maar het is heel mooi om te zien wat het oplevert!”

Auteur: Lisa Koolhoven