August heeft altijd in Rotterdam gewoond en daar met plezier als matroos gewerkt. Hij houdt van rockbands en kleinschalige concerten waar hij kan chillen met vrienden. Daarnaast is hij veel met zijn familie bezig. “Ik ben beschermend en wil voor ze zorgen. Als mijn nichtje op vakantie gaat zeg ik: ga niet te ver de zee in, let op je koffer en gebruik je telefoon niet te opzichtig”. Een paar jaar geleden werd hij werkloos en ging op zoek naar werk. Hij weet nog goed dat hij op de banenmarkt rondliep op zoek naar werk als vrijwilliger en in gesprek kwam met een vrouw van Middin. Het voelde meteen vertrouwd. Hij kwam namelijk al bij Middin omdat zijn zusje, met het downsyndroom, er ook woont.

Blij met kleine dingen

Van de sociale dienst moet je twintig uur per week werken. Hij besloot het te verdelen over tien uur mantelzorg voor zijn zusje en tien uur vrijwilligerswerk bij Middin. Met zijn zusje gaat hij elke week naar dansles. Hij gaat met haar naar de tandarts, de dokter en boodschappen doen. Daarnaast werkt hij elke woensdag en vrijdag bij Middin. Hij begeleidt de dagbestedingen: van kaarten maken tot boodschappen doen en meegaan met uitjes. “Met de Rotterdampas kunnen we gratis met de rondvaartboot, naar musea of de bioscoop. Daar proberen we zoveel mogelijk gebruik van te maken”.

“Ik ga het liefst met cliënten naar buiten. Ik stimuleer iedereen om mee te gaan omdat ik het belangrijk vind dat ze in beweging blijven en onder de mensen komen. Juist ook de mensen met een rolstoel of rollator. Zo hebben ze wat afwisseling. We kletsen veel over niks. Maar het gaat om de extra aandacht. Soms wordt er iets grappigs gezegd. Zoals toen de leiding een boodschappenlijst maakte en een bewoner riep: ‘En drie bier!’”. Daar kan August enorm van genieten.

“Ik wil graag iets voor de bewoners betekenen. Ze zijn blij met kleine dingen zoals een lamp vervangen. Voor hen is dat een groot probleem terwijl ik er gewoon een nieuwe peer indraai. Dat is toch mooi?” Je hoeft hem maar wat te vragen of hij helpt je. Juist die afwisseling vindt hij fijn.

Leren en waarderen

“Ik kan het met alle cliënten goed vinden. Sommige bewoners werken op de sociale werkplaats waardoor ik ze niet vaak zie. Daar heb ik dan wat minder mee. Of als ze autisme hebben. Ik weet nooit zo goed wat ik moet doen als ze in paniek raken. Ik roep dan de begeleiding erbij want ik wil niets verkeerd doen”.

Door zijn werk bij Middin leerde August overal een naam aan te geven. “Vroeger  wist ik niet precies wat er met de cliënt aan de hand was. Nu snap ik de verschillen tussen bijvoorbeeld asperger, autisme en down. Dat vind ik fijn. En ik leer om rustig te blijven. De bewoners eisen soms allemaal tegelijk je tijd op. Voorheen wilde ik iedereen snel beantwoorden. Nu zeg ik rustig: ik kom bij je terug”.

In de toekomst wil hij graag betaald werk doen. Hij zal zijn werk bij Middin missen, maar hij wil ook weer aan de slag. Hij is niet per se op zoek, hij ziet wel wat op zijn pad komt. “Voor nu ben ik blij met wat ik heb. Ik voel me gewaardeerd door de leiding en de bewoners. Ik wist niet dat ik was opgegeven voor vrijwilliger van het jaar. Ik voel me trots en ben blij met mijn prijs. Dit schilderij (van Anthony Hanssens, Zinderin Kunst) krijgt een mooi plekje in mijn huis.”

Auteur: Denise van Iersel