Middin in Beeld

Portret 16-11-2017

Er echt zijn voor bewoners als het afscheid dichterbij komt

De bewoners van Binnenklingen 24 zijn in de laatste fase van hun leven beland. Het team begeleiders biedt palliatieve zorg aan cliënten met een verstandelijke beperking én dementie. Eponine, Leon en hun collega’s doen alles om het hen zo comfortabel mogelijk te maken in de tijd die hen rest. Het fotoverslag en de film laten zien hoe zij dagelijks liefdevolle aandacht bieden.

Leon zorgt dat het Ron aan niets ontbreekt en dat hij comfortabel zit, ook al kan Ron dat zelf niet meer aangeven. Er écht zijn voor bewoners die steeds minder kunnen en ze begeleiden terwijl het afscheid telkens dichterbij komt.

Persoonlijk begeleider Eponine zit met Ron onder de snoezelboom. Dit is een manier om de zintuigen te prikkelen. Daarop zijn alle activiteiten gericht. Ze maakt contact door zijn arm aan te raken. ‘Bewoners snappen bijvoorbeeld ook niet meer wat een klop op de deur betekent’, weet ze: ‘Als we bijvoorbeeld iemand ’s ochtends uit bed halen, raken we diegene eerst voorzichtig aan, om hem te laten weten dat we er zijn.’

Zwemmen is ook een goede manier om de bewoners te stimuleren. Vaak blijken ze eerst bang voor water. Eponine: ‘Ze hebben geen idee meer wat water is – of hoe het voelt. We helpen ze de drempel over en dan zie je cliënten helemaal opleven. Dat is prachtig om mee te maken.’

Veel bewoners kunnen niet meer praten en dus ook niet aangeven dat ze ergens last van hebben. Begeleiders moeten dus goed naar hen kijken. Leon: ‘Als er dan iets is, is de specialist snel ter plekke. We hebben geregeld dat bijvoorbeeld de arts, fysio en gedragsdeskundige bij ons over de vloer komen.’ Dat is belangrijk, merkte hij. ‘Het is sowieso minder belastend voor onze bewoners, maar het zorgt ook dat de specialisten extra betrokken zijn bij ons team en de bewoners.’

De familie van cliënten is vaak nauw betrokken bij de behandeling en verzorging. Het team overlegt veel met hen, zoals hier met Dicky, de zus van Sjaan. Eponine: ‘Niet alleen over medische zaken, maar ook onze ideeën over hun persoonlijke begeleiding. Bij nieuwe bewoners helpt familie ons om hun symptomen, gedrag en behoeftes te begrijpen.’ Die samenwerking verbetert de zorg die het team levert.

Ook wanneer iemand komt te overlijden, verzorgen wij diegene en na een afscheidsdienst dragen wij hem op symbolische wijze naar buiten. Intussen gaat het leven door en kan het voorkomen dat in de ene kamer iemand sterft terwijl we in de andere kamer een verjaardag vieren. Dat is een achtbaan van emoties op dat moment.

Tekst, foto’s en films voor dit artikel werden gemaakt in het kader van VGN-campagne ‘Wat een vak’. Het team van Binnenklingen 24  is in de race voor favoriet team in de gehandicaptenzorg. Donderdag 23 november wordt de prijs in Utrecht uitgereikt aan het winnende team.

Facebook VGN 'Werken in de gehandicaptenzorg'

Plaats uw reactie

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd. Vereiste invoer *

17-02-2018
Jan't Hoen
Prachtig!