Deze zomer heb ik de serie Atypical gekeken. In de serie gaat Sam op zoek naar een leuke vriendin, met behulp van zijn therapeut. De therapeut moedigt hem aan met tips en vertelt hoe en wat je kunt doen om te proberen om een leuke vriendin te vinden. Door dat daten, leren zijn ouders en zus hem ook wat los te laten.  En zij maken zelf ook een persoonlijke ontwikkeling door. Er zitten in de serie dingen die ik zelf ook heb meegemaakt. Gevoelens bij leuke meisjes, en dat ik dacht: Zal ze mij ook wel leuk vinden? En of het wel geschikt is. Die elementen zag ik veel voorbij komen in de serie. En ook wat confronterende stukjes waar ik even van moest slikken, omdat ik dat zelf ook heb ervaren. En ook heeft Sam een obsessie met Antarctica, die hij meeneemt in zijn zoektocht.

Herkenning

Dat is eigenlijk waar de hele serie om draait: een kijkje in de keuken hoe zo’n persoon met een vorm van autisme omgaat met meisjes en verliefd worden. De jongen die de rol speelt van Sam, waar het dus allemaal om draait, heet Keil Gilchrist. Echt super goed geacteerd. Hij kijkt vaak alsof hij ergens naar staat te staren. Dat hebben ze heel goed gedaan. Die blik is zo herkenbaar bij veel andere personen die autisme hebben. Bij de meesten zie je dat niet, maar bij sommigen zie je dat heel duidelijk. Ik zag zelf in de serie dat hij vaak ook met zijn ogen dicht praat, wat denkend pratend. Vaak heb ik dat ook.  Dus ik heb best wat dingen van mezelf in de hoofdpersoon herkend. Da’s best raar, maar ook eng eigenlijk.

Leerzaam

Ik wil toch graag een stukje uit de serie vertellen. Sam zit op een gegeven moment naast een meisje op bed. Die gaat zich dan uitkleden naast hem. En dan probeert ze met haar beha en onderbroek indruk op hem te maken, beginnend met een kus. En dan ineens duwt Sam haar ruw van zich af.  Dit stukje raakte mij want ik heb zelf nog nooit een vaste relatie met iemand gehad. En ik vraag me af hoe ik eigenlijk in zo’n situatie zou reageren.

Ik denk zeker dat ik van deze serie wat heb opgestoken. Het was ook leerzaam om te zien hoe zijn ouders en zus hiermee omgaan. Zijn vriendin organiseert zelfs een schoolfeest zonder herrie en prikkels, omdat hij hypersensitief is voor geluiden en licht. Maar er zitten ook genoeg komische momenten in hoor. Doordat Sam altijd zoekt naar logica en eerlijkheid, leidt dat tot grappige misverstanden. Dat kan natuurlijk ook in werkelijkheid gebeuren. Dat heb ik ook soms. Achteraf kun je er gewoon om lachen.

Aanrader

Het is echt een aanrader om deze serie te bekijken. En aangezien het dus maar acht afleveringen zijn van 30 minuten, kan je het binnen een dag helemaal uitgekeken hebben. Heel goed van Netflix dat ze deze serie hebben gemaakt. Want zoveel series of films worden niet over deze stoornis gemaakt. Ik ken verder maar een film die daar ook over gaat, en dat is Rain Man uit 1988 met Dustin Hoffman en Tom Cruise in de hoofdrol. En die heb ik zelf nog nooit gezien.

Deze serie zie ik ook als een boodschap om hier gewoon wat meer aandacht voor te vragen. Om te laten zien hoe een wereld eruit ziet voor een persoon met autisme, van binnen en van buiten. Ik hoop zeker dat Netflix met een tweede seizoen komt van Atypical, om te zien hoe Sam zich verder ontwikkelt.

Dus ga het zien, en oordeel zelf!