Neem Theo. Zijn begeleider heeft eindelijk een vrijwilliger gevonden die met hem kan gaan fietsen. Een grote wens gaat in vervulling. Maar helaas, al bij de allereerste fietstocht gaat het mis, Theo valt en breekt z’n pols. Dat is schrikken! Wat nu? Laten we Theo nooit meer fietsen? Of hoort zo’n ongelukje erbij en mag hij van ons straks weer vrolijk op de fiets stappen?
Dilemma’s
In onze zorg komen we veel van deze situaties tegen. Situaties waarin je een afweging moet maken tussen de wens van je cliënt, de afspraken binnen Middin en je team. En misschien ook nog wel je eigen normen. De vraag is: wat is goede zorg? Is dat voorkomen dat Theo gaat fietsen of hem onder begeleiding laten fietsen, met het risico dat hij valt?
Het is een dilemma dat elke ouder zal herkennen. Ik woon zelf tegenover een speeltuin. Toen mijn zoon klein was, speelde hij daar graag. In het begin liep ik elke keer mee. Natuurlijk. Maar er komt een moment dat je je kind moet leren oversteken. En dan komt de dag dat hij alleen naar de speeltuin gaat. Ik weet nog hoe spannend ik dat vond. Maar je moet iets een keer de eerste keer doen.
Pech hoort erbij
Hetzelfde geldt voor onze cliënten. Zij willen, net als iedereen, weleens dingen doen die nieuw of spannend zijn. En dan gaat het soms ook mis, dat hoort bij het leven. Als wij als begeleiders alleen denken vanuit veiligheid, protocollen en procedures, dan zullen we hen steeds meer aan banden gaan leggen.
Maar is dat goede zorg? Ik denk het niet. Als je mensen te veel pampert kunnen ze niet leren en groeien. Pech hoort gewoon bij het leven, daar leer je van. Ook als je een handicap hebt. We gunnen Theo dat hij zijn leven kan leiden zoals hij dat wil. Dus als hij straks weer kan en durft te gaan fietsen, dan zorgen wij dat er weer een fiets met begeleider klaarstaat.
Praat erover
Worstel je ook met zo’n dilemma? Zie de risico’s van de vraag van je cliënt dan eerlijk onder ogen en praat erover met collega’s, de cliënt en diens verwanten. Zo kom je samen tot verstandige besluiten en de beste zorg!