Middin in Beeld

Onbeperkt talent 04-05-2017

Zingen vol overgave, thuis op het koor en op het werk

Zingen maakt de tachtigjarige Mia Vos-Reedijk blij. En rustig. Ze zingt bij het koor voor mensen met een verstandelijke beperking The Kelagio Singers, maar ook thuis, in de kerk en soms tijdens haar werk bij De Makerij in Rotterdam.

De ouderen bij activiteitencentrum De Makerij monteren deze morgen kaartjes op plantenstekers. Even laat de tachtigjarige, keurig gekapte Mia Vos-Reedijk haar werk liggen. Met gesloten ogen, zeer geconcentreerd en vol overgave zingt ze haar favoriete lied: “Geef mij kracht, heel mijn leven Heer.” Het lijkt wel of ze bidt. Haar stem klinkt vriendelijk. Bewonderend kijken haar collega’s toe en sommigen zingen spontaan mee met het gezang dat recht uit Mia’s ziel lijkt te komen.
Je moet haar niet naar allerlei details vragen. Die weet ze niet. Maar Mia heeft niet veel woorden nodig om uit te leggen wat ze graag doet en de woorden die ze gebruikt zijn raak. “Van dit lied word ik altijd heel rustig. Ik ben katholiek.” Ze kijkt er trots bij. “Ik zong vroeger niet thuis. Wel op school. En mijn hele leven al kan ik alle liederen in de kerk meezingen.”

Koor

Dat Mia zingt bij The Kelagio Singers, een koor dat bestaat uit dertig leden met een verstandelijke beperking, is niet verwonderlijk. “Ik mocht meteen meedoen omdat ik goed kan zingen.” Ze straalt erbij. “We zingen kerkliederen, maar verder van alles.” Terwijl Mia vertelt, gaan haar handen met keurig gelakte nagels weer razendsnel naar de stokjes en kaartjes van de plantenstekers  “Jikke, de doos is alweer vol!”, roept ze naar haar begeleider.
“Ik ben hier graag, hoor. Het is leuk om te werken en ik vind het fijn om bij Jikke te zijn.” Begeleidster Jikke Boele komt er even bij staan. “Mia is een hele harde werker. En dat met haar tachtig jaar! Als zij niet op haar werk kon zijn, zou ze thuis bakken met aardappels schillen en meters breien. Mia kan gewoon niet stilzitten.”

Optreden

“Ik oefen thuis ook voor het zingen”, vult Mia zelf aan. “Iedere donderdag hebben we repetitie. We hebben ook optredens, daar ben ik nog nooit zenuwachtig voor geweest. De laatste keer hebben we opgetreden in het Vlietland Ziekenhuis. Daar waren ze blij dat we er waren. Dat was voor de oudjes hè. Nou moet ik even mijn medicijnen nemen.” Voorzichtig pakt ze haar rollator en schrijdt weg. Keurig rechtop. Every inch a lady.

Plaats uw reactie

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd. Vereiste invoer *